akustika

akustika (grč.), znanost o zvuku, dio mehanike koji se bavi titranjem česticâ i valovima u elastičnim sredstvima. U tehnici se primjenjuje za prijenos informacija i određivanje položaja izvora zvuka. Atmosferska a. proučava širenje zvučnih longitudinalnih valova kroz atmosferu. Brzina širenja zvuka ovisi o termičkim parametrima zraka, a mijenja se ovisno o visini (u standardnoj atmosferi najveća je pri tlu; 333 m/s). Čujnost zračnih zvučnih signala ovisi o brzini i stanju u atmosferi; promjene temp., vlažnosti i vjetra ovisno o visini uzrokuju refrakciju (10 m) ili refleksiju (odbijanje) zvuka pri prijelazu iz jednog sloja zraka u drugi; naizmjenično se javljaju zone šutnje (akustičke sjene) i zone čujnosti zvučnih signala. Slabljenje zvuka uzrokovano je nehomogenošću atmosfere i apsorpcijom; ono je veće što su frekvencija zvuka i udaljenost zvučnog izvora veći. U stabilnoj i homogenoj atmosferi čujnost je bolja (npr. zimi i noću). Vjetar smjerom i jačinom utječe na čujnost zvuka, ovisno o položaju zvučnog izvora. Brodograđevna a. bavi se problemima buke, njezinim mjerenjem i zaštitom od buke nastale zbog rada strojevâ. Morska a. proučava utjecaj fiz.-kem. svojstava mor. vode na širenje zvuka (sr. brzina 1500 m/s), prostornim i vremenskim promjenama brzine zvuka prema dubini, raspršivanjem i reverberacijom na dnu, površini ili u dubinskom difuznom sloju, prirodnim izvorima zvuka u moru (šum mora) te zakonitostima širenja zvuka u moru (→ hidroakustika).